Epika, to obok dramatu i liryki, rodzaj literacki. Każdy z rodzajów dzieli się na kilka – kilkanaście gatunków. Epikę cechuje mowa prozatorska, istnienie narratora, najczęściej wszystkowiedzącego, ciąg przyczynowo-skutkowy zdarzeń, różnorodność miejsc akcji i wydarzeń.
Najpopularniejszym gatunkiem jest powieść – obszerna, rozbudowana, mająca mnogość bohaterów, miejsc akcji i wydarzeń.
Drugim gatunkiem jest nowela – krótki utwór, zbudowany wokół jednego wątku, z małą liczbą bohaterów.
Trzeci gatunek epicki to opowiadanie – także krótki utwór, o najczęściej jednym wątku, jednak nie jest to jego obowiązkowy wyróżnik.
Czwartym gatunkiem jest epos, czyli epopeja. Co to jest epos? To pisany regularną, określoną mową wiązaną utwór, bardzo rozbudowany. Pisany jest często heksametrem. Przedstawia określony wycinek z zamkniętej przeszłości danej społeczności, dzieje mityczne o ważnych kwestiach, legendarne, baśniowe.
Jest to jeden z najstarszych gatunków literackich w historii ludzkości. Pochodzi z najstarszych cywilizacji. Epos znany był już w czasach mezopotamskich. W starożytnej Grecji powstały najbardziej znane i najznamienitsze eposy w historii cywilizacji europejskiej – Illiada i Odyseja. Autorstwo ich przypisuje się Homerowi, ślepemu bardowi. nie wiadomo, czy był on prawdziwą postacią, czy też po prostu pewną symboliczną postacią, określającą ogół wędrownych i miejskich „zawodowych opowiadaczy”, przechowujących pamięć o utworze z pokolenia na pokolenie i rozwijających go o kolejne fragmenty.
