Nowotwory można określić plagą obecnego wieku. Związane jest to faktem, że żyjemy coraz dłużej. Dłuższe życie związane jest z postępem technologicznym, nieograniczonym dostępem do pokarmów i znacznym rozwojem medycyny. Kobiety najczęściej dotyka rak piersi, który może być diagnozowany z użyciem ultrasonografu, mammografu czy badania palpacyjnego piersi. Zdarza się również, że wykonywana jest biopsja mammotomiczna – diagnostyka raka piersi. Pacjentka podczas takiej biopsji leży wyjątkowo na brzuchu, a jej pierś umieszczona jest w specjalnym otworze. Do zlokalizowania zmiany wykorzystuje się tu promieniowanie rentgenowskie. Można stwierdzić, że wykonywana jest w ten sposób kolejna mammografia. W międzyczasie przygotowywana jest sterylna igła na stelażu, która posłuży do wykonania nakłucia. Mając zlokalizowaną zmianę, przygotowaną igłę i zdezynfekowaną pierś lekarz wykonujący badanie nakłuwa pierś. Niestety ukłucie może być bardzo nieprzyjemne dla pacjentki. Igła jest dość gruba i jest wprowadzana z użyciem podciśnienia. Dodatkowo zmiana ma inną gęstość niż sama pierś, co również potęguje odczucie bólu. Pobrany materiał jest przekazywany do laboratorium, gdzie zostaje wykonane badanie histopatologiczne. Wspomniane badanie ocenia charakter pobranej tkanki. Na otrzymanym wyniku możemy znaleźć następujące informacje – tkanka prawidłowa, stan zapalny rozlany lub ograniczony do wielkości zmiany, stan przed nowotworem lub rozpoznanie określające stopień zaawansowania zmian nowotworowych. Uzyskany wynik określa dalsze postępowanie z pacjentką. Oczywistym jest, że biopsje mammotoniczną wykonuje się na sam koniec diagnostyki. Jest to metoda diagnostyczna, którą wykonuje się bardzo rzadko. Częstszą metodą, podczas której pobiera się materiał do badania histopatologicznego jest biopsja piersi. Urządzenia do biopsji są powszechniejsze, dodatkowo narzędziem wspomagającym wykonanie badania jest ultrasonograf. Jak wiadomo ultrasonograf nie emituje szkodliwego promieniowania jak mammograf.
